SH 201 Svalbard history course
Plan was om ook het examen voor deze drieweekse curus te doen, maar dat is niet gelukt. Wel waren de colleges leuk en interessant om bij te wonen :). Zo was er een les gevuld met Nederlandse ontdekkingsreizen. Zo in me eentje voelde ik me dan toch heel trots ten midden van alle andere nationaliteiten...en jaloerse Noren natuurlijk hahaha.
De geschiedenis van de Arctic is superjong. Het begon pas nadat Willem Barentz het eiland ontdekte in 1596. (De Noren denken natuurlijk dat de Vikingen hier veel eerder waren, maar daar is geen historisch bewijs voor gevonden.) De walvisserij was een zomeractiveit en werd bedreven door veel verschillende nationaliteiten, 1610-1850. Toen de walvissen rond de eilanden op waren vertrokken ze meer richting open zee. Ook de Russen waren hier actief en wel als jagers, de zogenaamde Pomors, 1700-1850, zowel in de zomer als in de winter. Ze jaagden vooral op walrussen, maar later ook andere bio-resources. Noren waren hier vanaf 1800 om te jagen, voor de zeehonden. Ze namen het zo'n beetje over van de Russen. Na de tweede wereldoorlog bleven er weinig tijdens de winter. In 1760 begon het wetenschappelijk onderzoek op Svalbard. Veel landen hadden hun bijdrage hierin en uiteraard groeide de wetenschaps bijdrage op de eilanden enorm in de 19e eeuw. En het zorg(t)(de) voor een belangrijke economische factor. Geologisch onderzoek leidde tot koolmijning vanaf 1900. Vanaf 1930 waren er alleen nog maar Russische en Noorse mijnen. Omdat de mijners het hele jaar verbleven op Spitsbergen ontstonden er kleine nederzettingen vanaf 1905. Longyearbyen en Barentsburg zijn het blijvende resultaat. Vanaf 1850 begon het toerisme al op te komen, in 1890 begonnen grote cruises deze richting op te varen. De laatste 20 jaar heeft het toerisme giga afmetingen gekregen en is zeer belangrijk voor de economie hier. Vanaf 1925 was Spitsbergen geen niemandsland meer, maar waren de Noren de baas :).
Natuurlijk hebben al deze mensen op Svalbard een giga invloed. De walrussenjacht had tot gevolg dat de walrus bijna was uitgestorven. De bowhead walvis was ook bijna uitgeroeid. Moderne walvisserij (1903-1912) ving 2,000 walvissen wat nog steeds als gevolg heeft dat de walvissen hier niet zo heel veel meer zijn...De nederzettingen hier zijn klein en het zijn er niet zo veel, maar veel mensen bezoeken Spitsbergen voor korte tijd. En de levensstandaard is aan het verschuiven. Men wil goede vervoersmogelijkheden, luxe en dit zorgt voor meer druk op het milieu. Rendieren zijn een beschermde diersoort sinds 1925, walrussen sinds 1952, ganzen in 1955, ijsberen pas in 1970. En in 1972 werd de ijsbeer internationaal een beschermde diersoort. In 1973 kregen de milieubewegingen echt wat te vertelllen en kwamen er verschillende national parks. Wat inhoudt, dat je een goede reden moet hebben om in deze gebieden te reizen.
Dus...nu is iedereen weer een beetje op de hoogte hahaha :)
En ondanks dat ik hier ook mega veel slechte invloeden heb....shame...blijf ik hier toch nog wat langer :)
:) ...Omdat het zo mooi is... :)
De geschiedenis van de Arctic is superjong. Het begon pas nadat Willem Barentz het eiland ontdekte in 1596. (De Noren denken natuurlijk dat de Vikingen hier veel eerder waren, maar daar is geen historisch bewijs voor gevonden.) De walvisserij was een zomeractiveit en werd bedreven door veel verschillende nationaliteiten, 1610-1850. Toen de walvissen rond de eilanden op waren vertrokken ze meer richting open zee. Ook de Russen waren hier actief en wel als jagers, de zogenaamde Pomors, 1700-1850, zowel in de zomer als in de winter. Ze jaagden vooral op walrussen, maar later ook andere bio-resources. Noren waren hier vanaf 1800 om te jagen, voor de zeehonden. Ze namen het zo'n beetje over van de Russen. Na de tweede wereldoorlog bleven er weinig tijdens de winter. In 1760 begon het wetenschappelijk onderzoek op Svalbard. Veel landen hadden hun bijdrage hierin en uiteraard groeide de wetenschaps bijdrage op de eilanden enorm in de 19e eeuw. En het zorg(t)(de) voor een belangrijke economische factor. Geologisch onderzoek leidde tot koolmijning vanaf 1900. Vanaf 1930 waren er alleen nog maar Russische en Noorse mijnen. Omdat de mijners het hele jaar verbleven op Spitsbergen ontstonden er kleine nederzettingen vanaf 1905. Longyearbyen en Barentsburg zijn het blijvende resultaat. Vanaf 1850 begon het toerisme al op te komen, in 1890 begonnen grote cruises deze richting op te varen. De laatste 20 jaar heeft het toerisme giga afmetingen gekregen en is zeer belangrijk voor de economie hier. Vanaf 1925 was Spitsbergen geen niemandsland meer, maar waren de Noren de baas :).
Natuurlijk hebben al deze mensen op Svalbard een giga invloed. De walrussenjacht had tot gevolg dat de walrus bijna was uitgestorven. De bowhead walvis was ook bijna uitgeroeid. Moderne walvisserij (1903-1912) ving 2,000 walvissen wat nog steeds als gevolg heeft dat de walvissen hier niet zo heel veel meer zijn...De nederzettingen hier zijn klein en het zijn er niet zo veel, maar veel mensen bezoeken Spitsbergen voor korte tijd. En de levensstandaard is aan het verschuiven. Men wil goede vervoersmogelijkheden, luxe en dit zorgt voor meer druk op het milieu. Rendieren zijn een beschermde diersoort sinds 1925, walrussen sinds 1952, ganzen in 1955, ijsberen pas in 1970. En in 1972 werd de ijsbeer internationaal een beschermde diersoort. In 1973 kregen de milieubewegingen echt wat te vertelllen en kwamen er verschillende national parks. Wat inhoudt, dat je een goede reden moet hebben om in deze gebieden te reizen.
Dus...nu is iedereen weer een beetje op de hoogte hahaha :)
En ondanks dat ik hier ook mega veel slechte invloeden heb....shame...blijf ik hier toch nog wat langer :)
:) ...Omdat het zo mooi is... :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten