Snow cave digging :)

Achter barakke 13 had de wind een gigantisch pakket sneeuw geblazen. Een 3m dik wit paradijs! Jens had het idee: 'Let's dig a snow castle!'. Okido, mooi plan :). Dus gingen we zaterdagavond aan de slag. En wonder boven wonder ging het super goed en snel ook. Met veel mensen die hielpen ging het fantastisch, er was een heel logistiek netwerk ontstaan om de sneeuw naar buiten te transporteren. Buiten een Engelse meloot ging alles perfecto. Meneer Colin was in charge om de sneeuw de uitgang in te duwen zodat Jorgen het naar buiten kon tranporteren. Toen ik even kwam koekeloeren, zag ik dat de ingang weg was! 'What have you been doing? Where the **** is the entrance?' Had-ie de hele ingang geblokeerd...oh oh. En als excuus:"We never have snow in England, how should I know?" Wat natuurlijk niet opging als excuus "I'm from the Netherlands, remember? We haven't that much snow either, you know? But that doesn't mean that I would lock myself in a snow cave..." Maar, mensen leren snel en rond 23.00-00.00 uur hadden we de woonkomer, de keuken en de hal daartussen af. De volgende avond hebben we de keuken uitgebreid tot een driepersoonsslaapkamer en een tweede slaapkamer gegraven. En toen was het zover: een nachtje in de snow cave doorbrengen! Slaapmatten, slaapzakken, innerlayers, warm ondergoed, hot choclate, avalanche beacons, een schep en we waren er klaar voor! En leuk dat het was, je gelooft het niet, maar een snow cave is ontzettend gezellig (snap nog steeds niet waarom, want alles was wit en koud :) ). Ik werd denk wel elk uur even wakker, omdat ik het koud had. Maar dan bewoog ik weer wat en kon ik weer heerlijk verder slapen. Het moeilijkste gedeelte was het opstaan...je slaapzak is heerlijk warm en zodra je je hoofd helemaal uit je slaapzak steekt, voel je de kou...brrr :). Maar leuk dat het was, dus het is zeker voor herhaling vatbaar :).

Adventfjorden 78 graden NB

Wat te doen op 78 graden noorderbreedte zodra het ijs weg is? Juist! Zwemmen! Jippie! Het UNIS gebouw ligt vrijwel direct aan het water. Dus slechts een klein stukje lopen leidde ons naar het water :). 30 man (!). Waarvan er ongeveer 25 daadwerkelijk het water ingingen. De rest stond op de uitkijk voor ijsberen en hielden een oogje op de zwemmers en hielpen daar waar nodig met aankleden :). De roze stip in de figuur geeft aan waar we zwommen.

Supergaaf was het natuurlijk! Het weer hielp heel erg mee. Het was rond -4 graden Celsius, dus lekker warm. En er was nauwelijks wind. Wat volgens mij echt mega veel scheelt. Daardoor kon je je relatief relaxed omkleden. En ik ben nog vrij lang in het water geweest. Eerst erin rennend tot aan mijn middel. Toen klom ik op het ijsblok (foto) en toen maakte ik nog een duik :). Ik wilde eigenlijk nog een stukje zwemmen, maar iedereen was al uit het ijskoude water. En alleen in het donkere fjord...nope! En koud dat het was toen we uit het water waren...man oh man. Mijn voeten waren weg. Serieus. Ik voelde er niets meer van. Maar toen we weer richting UNIS liepen, kwam het gevoel weer terug :). En zo verfrissend! :) Scootersuit aan en niets aan het handje, opwarmen bij het vuur in de kantine en een biertje :). En de vrijdagavond was goed.

Geologie op Svalbard

De tweede week op UNIS bestond uit veel colleges en 'jippie' ook labwerk! Een introductie in de mariene geologie en de meteorologie van Svalbard stonden op het programma. En beide zeer interessant :). Voor het onderdeel meteorologie kregen we de opdracht om voor een periode van 2 jaar het weer te onderzoeken rondom Longyearbyen en dit te koppelen aan de globale veranderingen. Leuk om alle sites uit te pluizen qau temperatuur en neerslag. De introductie van mariene geologie werd gegeven door een Duitser, die gek op gezelligheid was. Met als gevolg dat we halverwege week met de hele geologie groep in de kroeg zaten. En toen er een paar wat eerder weg gingen (ik was uitgeteld) kregen we het verwijt: "Zijn jullie nou echt geologen..?" De introductie was supergoed. Sommige dingen wist ik al, maar er was veel nieuw. Zoals de morfologie van de zeebodem en fjords! Super gaaf :). Het labwerk vond ik ook erg leuk. Per tweetal kreeg je een mariene kern, genomen in Isfjorden of Adventalen. Daar moesten we monsters van nemen om de watercontent te berekenen, en doormiddel van zeven konden we de korrelgrootte verdeling vaststellen. Samen met de radiograven en dichtheidsmetingen konden we toen een ontstaansgeschiedenis bedenken :).

En de eerste les Noors was ook leuk. Kjersti en Kirstin (ook studenten) proberen ons een beetje Noors bij te brengen. Dus nu kan ik tellen tot 1o: en, to, tre, fire, fem, seks, syv, atte, ni, ti. En mezelf voorstellen: ''Jeg heter Jennifer." Of iemand heel erg bedanken:"Tusen Takk."

Ha det bra!

Meer lawine training

Ondanks dat we een super goede survival training gehad hebben van UNIS besloten Michael, Tim, Jens, Simon en ik om ook een Avalanche training bij het Rodes Curs te volgen. De eerste sessie was puur theorie en het meeste (99%) wisten we al. Maar herhaling is in deze gevallen niet heel erg natuurlijk. Hopelijk weet je dan precies wat je moet als het erop aankomt. De tweede week was het een korte oefening, om te oefenen met de probes en avalanche beacons. Wat we ook al konden, maar nogmaals, training is nooit weg in dit soort situaties :).

De derde meeting was een 'echte' avalanche' en in noodweer. Wat een wind en wat een temperaturen :) Heerlijk. Eerst werd het buddy zoeken geoefend door middel van de avalanche beacons. Binnen 5 minuten waren alle vijf de slachtoffers gevonden. Vervolgens de georganiseerde zoektocht met behulp van de probes. Ook deze ongelukkige konden we redden. Om te oefenen met de brancard sjorden we de 120 kilo zware instructeur op de brancard. En ook hij kwam veilig beneden :).
De echte oefening was op Valetijnsdag. Verzamelen om 10.00 bij het Rode Kruis. Een snelle briefing over het ongeluk en go to the rescue! Helaas, zo werkte het niet. Samen met een paar anderen moest ik met de belt wagon naar de gletsjer. Maar er was niemand die de belt wagon kon besturen. Dus wachten we, en wachten we. Ondertussen is de super Puma (helicopter) bezig met de zoekpoging. Geen succes, het was te wit om wat te zien. Toen wij aankwamen, te laat, hielpen we mee met zoeken. Met probes en avalanche beacons en shovels werden alledrie de slachtoffers gered. Eentje was helaas zijn hoofd verloren. Soms gebeurd dat. Daarna pizza en een nabriefing. Wat duidelijk werd is dat er nog een hoop geleerd kan worden :). Maar ze waren op de goede weg. De experts uit de Alpen waren duidelijk in hun oordeel :).



























Wij, als studenten, mochten het drinken halen. En wat waren ze blij met de grote auto :) En natuurlijk is er altijd iemand groter :)

Sneeuw scooteren

Naast lopen en skien wordt er hier ook veel gebruik gemaakt van de sneeuwscooter. Ik heb er (nog) geen helaas, maar gelukkig zijn er hier massa's aardige mensen die me een ritje op de scooter aanbieden :). De eerste rit was een 4-urige. Zo ver weg was ik nog nooit geweest :). Rifle mee en gaan! Best wat gereden dus. En mooi! Ondanks de donkerte :). Alles om ons heen was berg en wit. Geen ijsberen, wel rendieren :). Die schijnen ze ook nogal veel te hebben hier. En met een scooter suit aan is het warm warm warm :). Leve de scooter pakken! Ik heb zelf ook gereden, en ik ben erachter gekomen dat een klein scootertje het beste is :). Silje's scooter reed prima, ging harstikke goed. Toen mocht ik ook een stukje op Patrik's scooter proberen, en die had wat meer paardenkracht :). Leuk, maar ik hou het toch bij de 'meisjes' scooter :). De tweede trip was kort maar spannender dan de eerste. Ik had een waar gevecht met de backpack van mijn bestuurder. Een ware evenwicht balans show :). Leuk leuk leuk!

Skiën op de Noorse manier

Skiën. Denk je dat je dat alpiene ski's :). Maar het wel net zo leuk! Aangezien ik de eerste week tijd had heb ik het een beetje kunnen oefenen. En er is vooruitgang geboekt! En dan kom je zomaar etende rendieren tegen kon (ongeveer), blijk je het niet te kunnen :). De Noren zijn fan van Cross Country ski's. En nee, dat is niet hetzelfde als :).

Supergave morenegrot!

Plannen voor de avond? De ingang van een morene grot uitgraven. Met zijn vijven gingen we op stap. De grot was niet zo ver weg, hooguit drie kwartier lopen. We waren er tijdens de trip naar Sarkofagen eigenlijk gewoon langs gelopen. De positie van de ingang was gemarkeerd met vier stokken in de sneeuw. Toen we daar aankwamen was er ook een gids aanwezig, die druk bezig was om het ijs weg te graven. Met zijn allen ging het toen redelijk snel, en we hadden een kleine ingang gecreerd waar bijna iedereen doorheen paste. Hij moest iets groter gemaakt worden :). Nadat we ons door de nauwe ingang gewrongen hadden kwamen we in een grotere kamer terecht waar het spektakel al begon :). Plafond, vloer en muren bestaan uit niets dan ijs en stenen :). Jippie! Om naar de volgende kamers te komen, moest er natuurlijk worden gekropen: een speleologietocht! Superleuk was dat :). Bekijk de foto's, dat zegt 100x meer dan woorden in dit geval :).

De ingang (aangegeven met rode cirkel) en de eerste kamer (met glijbaan)










In het begin was ik vergeten mijn 'sneeuwbril' af te doen...blijf blond he?



















Plafonden :)



















Mooi he :)

Een wandeling naar Sarkofagen (500m)

Weinig tot geen colleges deze week, tijd voor een paar kleine tripjes! We wilden maandag naar de top van Sarkofagen lopen, maar hebben het een dagje uitgesteld vanweg het slechte weer (veel mist, je kon niets zien). Maar dinsdag was het schitterend helder en bijna windstil. Tijd voor een wandeling. Goed voorbereid natuurlijk, met avalanche beacons, probes en scheppen de berg op. Met vier mannen was ik natuurlijk de langzaamste. En mijn Nederlandse beentjes hielpen ook niet echt mee, ze zijn natuurlijk niet gewend om in centimeters dikke sneeuw te lopen :). Bijkomend was dat ik om de seconde omhoog keek naar de lucht voor het schitterende noorderlicht. Mooi dat het was! Dit was toevallig de beste avond van de week voor het noorderlicht. En dat hebben we geweten. Wauw! Super mooi. Ik heb helaas geen foto's, omdat we de berg aan het opzwoegen waren tijdens het schouwspel. Toen we de top bereikt hadden, was het alweer zwakker (te zwak voor de camera's). Maar het is een mooi verschijnsel, het is daar, zomaar ineens en verandert voortdurend. Ik hoop dat ik er nog meer van kan zien, zodat ik er ook een foto van kan maken (sorry Cynt). Op de top hadden we een mooi uitzicht over Longyearbyen. De weg terug naar beneden was helemaal leuk, lekker glijden over de sneeuw :). Of gewoon op je kont de skiehellingen af, ook zeker aan te raden!

Eerste collegeweek

De eerste collegeweek was een week met weinig colleges. Drie dagen met een paar uur les. Twee hiervan waren introducties in Mariene Geologie en Fysische Geografie, wat inhield dat we uitgelegd kregen hoe het vak in elkaar zat, wat voor excursies we hebben, en hoe we getoetst worden (presentatie en schriftelijk tentamen). En natuurlijk kregen we een hoop mooie foto's te zien van Svalbard. Ook hebben we heel even in het lab gewerkt. We kregen een mariene sedimentkern (locatie aangegeven met de paarse stippen op het kaartje hiernaast). De kern die ik had was moi rood :) Waarom? Hieruit moesten we door middel van een ziekenhuisspuitje op verschillende dieptes 8ml sediment halen. Wegen en het kon de oven in. Volgende week verder :).

Aan het begin van de week hadden we een All Meeting, waarbij ik me heb opgegeven voor de Environmental Group. Deze bemannen de tweedehandswinkel in het centrum, waar iedereen spullen kan afleveren zodat anderen dit gratis op kunnen halen. En we willen ook proberen om de staf en studenten van UNIS te overtuigen dat wandelen/ fietsen geen misdaad is. De staf pakt namelijk voor een stukje van tien minuten de auto en de studenten gebruiken hun sneeuwscooter om naar UNIS te komen. Terwijl 30-45 minuten lopen in de ochtend heerlijk verfrissend werkt. Zal wel moeilijk worden om mensen daarvan te overtuigen, maar niet geschoten is altijd mis.

Ook is het de taak aan de nieuwe studenten om de IceBreaker Party te organiseren. Dit om, zoals de naam al doet vermoeden, het ijs te breken. Dit jaar is het thema 'From Beginning to End', zodat we een Stone Age tafel hebben, maar ook een hippie tafel, een Plague tafel en een waar de gasten zich dienen te verkeden als Future. Ik heb me opgegeven voor de Ticket, Poster and Budget groep. En het doel dit jaar is om de Sysselmannen niet alleen uit te nodigen, maar ook werkelijk te laten komen. Want het is voor iedereen natuurlijk voordelig wanneer studenten, staf en Sysselmannen het met elkaar kunnen vinden :).

Longyearbyen gletsjer!

Na vijf dagen training was het dan zo ver! We mochten het veld in en laten zien wat we konden. We bleven dicht bij huis, net achter Nybyen wandelden we de gletsjer op. Verdeeld in drie groepen verspreidden we ons over het 'noodgebied'. Eerste stop: crevasses (spleten in de gletjser). Helaas niet oefenen in een echte crevasse, maar gewoon bovenaan een sneeuwhelling. Eerst werden we geacht wat te oefenen in het leggen van de knopen en het in werking stellen van het reddingsmechanisme. Dat ging al snel goed, dus toen was het tijd voor het echte werk. Eigenlijk wilde ik het slachtoffer zijn (lekker hangen aan de veilige touwen), maar toen vond ik mezelf in de positie van 'rescuer' en moest ik een toch zeker 20-30 zwaardere Duitser (Tim) redden uit de 'crevasse'. En hij had ook nog eens een gebroken been. Voorzichtig te werk gaan dus. Tim lag al een tijdje beneden (een meter of acht lager dan ons) voordat we klaar waren om hem te redden en het was zo zo koud daar. Langzaam werd ik naar beneden gelaten met een extra benodigdheden om hem aan mij vast te binden en hem veilig omhoog te krijgen. En mensen met gebroken benen en die het koud hebben zijn lastig! Maar uiteindelijk waren we klaar om naar boven te gaan. En dat is hard werken! Het slachtoffer kon niets meer en de helling was bedekt met stenen. Ik moest Tim dus omhoog trekken zodat hij zijn hoofd niet zou verliezen. Ondertussen moest de communicatie met de mensen boven, die de touwen bedienden, goed verlopen. Dat ging bijna mis..."STOP, STOP, STOP!' 'What?! Shall I pull you?' 'Nooo!' 'Oh..stop!' 'Yes, thanks!'...bijna een echt slachtoffer...Het gaf goed aan wat er allemaal gebeurd tijdens zo'n situatie. Sommige mensen hebben het koud, sommige mensen weten niet wat ze moeten doen en sommige wel, maar die kunnen het niet duidelijk maken. Maar...uiteindelijk werkte iedereen samen en was het slachtoffer gered!

Next stop: een bewusteloos iemand, niemand weet hoe en waarom. Wat doe je dan? Set up a camp! En snel, want het begon te waaien en voordat je het weet ben je koud en kun je niets meer zien. We hadden binnen geoefend met het opzetten van de tent, en het ging verrassend goed buiten op het ijs en in de wind. Goed alle gaten bedekken met sneeuw, zodat je geen wind in de tent hebt, goed vastzetten en het slachtoffer kon naar binnen. De hete choco die we wilde maken ging helaas niet door, omdat de fles met brandstof lekte. Volgende keer beter :).

Daarna moest ik ontzettend nodig naar het toilet...die hadden we natuurlijk niet bij ons. Dus...met mijn backpack als windvanger met de billen bloot. En dat is k-k-koud. Maar het luchte wel heel erg op :).

Next stop: lawine. Drie personen zijn bedolven onder de sneeuw. Gelukkig geen echte personen, maar alleen maar receivers en pakken. Ook hier bleek dat het knap lastig was en dat het niet zo ging als je wilde. Het signaal van de avalanche beacon viel steeds weg als je dacht dat je er bijna was. En ook al wist je dat het niet echt was, werd je toch gefrustreerd omdat je maar 18 minuten hebt om iemand te redden. Na die 18 minuten is het slachtoffer meest waarschijnlijk overleden aan de kou. Of aan zuurstofgebrek. Is ook niet prettig. De helling waarop de 'lawine' had plaatsgevonden was ook vrij instabiel, waardoor je elke keer als je net boven was, weer een tiental meters naar beneden gleed. Maar met zoveel mensen aanwezig, hebben we toch de drie slachtoffers nog gevonden. Deze oefening herhaalden we nog een keer. Maar nu had het slachtoffer geen avalanche beacon bij zich en vertrouwden we op onze probes (lange stokken waarmee je langzaam de omgeving mee uitkamt) en wederom een geslaagde reddingsoperatie!

Als laatste kwam het bericht dat de SuperPuma onderweg was! De SuperPuma is een helicopter die de mensen uit de problemen haalt als ze zich ergens op het eiland bevinden. En dat ding maakt een hoop sneeuw los. Zoveel dat ze besloten om de helicopter niet op de afgesrpoken plek kon landen en toen maar voor onze voeten landde en een willekeurig iemand uit de groep trok om in de helicopter te takelen. Later hoorden we dat diegene een half uur in de helicopter heeft gezeten en zo superveel van het eiland heeft gezien. Woow, iedereen was jaloers!

Maar wat was het mooi op de gletjser! Het was bijna volle maan en er waren geen wolken, dus het was super licht! Echt supermooi, al die bergen met ijs en sneeuw om ons heen, super. Ik heb er van genoten. Foto's ga ik nog proberen op te snorren, want mijn camera vond het te koud :).














Na de zes uur buiten geweest te zijn, werden we naar UNIS gereden (overdreven luxe) en hadden we heel even om te eten. Daarna tijd voor een schriftelijke test waar we al onze kennis nog eens konden laten zien. Daarna ... tijd voor pizza! Betaald door UNIS :). Tot een uur of 10 hebben we er toen nog een leuke avond van gemaakt rond het kampvuur. Daarna was ik zo moe, dat ik meteen ben gaan slapen na een heerlijk dagje buiten :). Zeker voor herhaling vatbaar!

PS wat een prestatie van de Logistics afdeling: met 120 man veilig de gletjser op en af :).