Marta ging met haar bezoeker Peer naar Temperlfjorden. Jonas bood me een plek aan op zijn scooter...dus tja...dan nog maar een keer :) Ook Carl was weer van de partij. De heenweg was super, er was mega veel sneew gevallen, waardoor we mooie sneeuwengels konden maken :) Toen we bij Tempelfjorden aankwamen werd het een beetje bewolkt, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar mooier. Op het zeeijs waren mega veel zeehonden te vinden. Super schattige beestjes. Ze lagen allemaal individueel bij hun gat in het ijs. Dit houden ze de hele winter open door middel van hun tanden. Je kunt dus ook deze 'tanden' zien in het gat. Zodra we te dichtbij kwamen, blubberden ze het gat weer in.
Het gletsjerfront was weer super mooi, en met een beetje bewolking had het een beetje een andere kleur dan een paar dagen eerder. Super mooi!
We besloten terug te gaan, totdat...."Polar bear!" Ik was Marta (zij reed) aan het beuken op d'r arm. "POLAR BEAR!!!!" "THERE!" En ze geloofde me niet, ze dacht dat ik een grapje maakte! Maar echt, er liep een echte (!) ijsbeer op het ijs. Niet zo ver van ons vandaan! Gek werden we, zo cool om te zien. Toen verdween het in een lager stuk in het ijs. En woeps, daar was het weer. Nieuwsgierig als het beestje was, kwam het steeds met zijn kop een stukje boven het ijs uit. Toen reden we voorzichtig een stukje verder om op dezelfde hoogte als de ijsbeer te komen. En dat lukte! Oh my God, we hadden het beste uitzicht ever! En de beer was zo rustig, beetje aan het jagen, rollen, rondkijken...het was echt geweldig! We hebben denk zo'n 20 minuten of iets lopen koekeloeren. Hij/ zij begon met springen, waarschijnlijk op zoek naar zeehonden in het ijs. Daarna rolde ie wat rond, en plotseling zag ie dat twee vogels verderop aan het eten waren. Dus wat deed onze luie nieuwe vriend...tuurlijk! De beer joeg de vogels weg en begon aan zijn maaltje...hahaha, wat een held! We besloten dat we hem genoeg gestort hadden en reden met een gelukzalig gevoel naar huis. Richting de zon, wat het voordeel is om via Adventdalen terug te rijden! Heerlijk!
Ik heb een ijsbeer gezien! Waaaaah! :D :D :D
Het gletsjerfront was weer super mooi, en met een beetje bewolking had het een beetje een andere kleur dan een paar dagen eerder. Super mooi!
We besloten terug te gaan, totdat...."Polar bear!" Ik was Marta (zij reed) aan het beuken op d'r arm. "POLAR BEAR!!!!" "THERE!" En ze geloofde me niet, ze dacht dat ik een grapje maakte! Maar echt, er liep een echte (!) ijsbeer op het ijs. Niet zo ver van ons vandaan! Gek werden we, zo cool om te zien. Toen verdween het in een lager stuk in het ijs. En woeps, daar was het weer. Nieuwsgierig als het beestje was, kwam het steeds met zijn kop een stukje boven het ijs uit. Toen reden we voorzichtig een stukje verder om op dezelfde hoogte als de ijsbeer te komen. En dat lukte! Oh my God, we hadden het beste uitzicht ever! En de beer was zo rustig, beetje aan het jagen, rollen, rondkijken...het was echt geweldig! We hebben denk zo'n 20 minuten of iets lopen koekeloeren. Hij/ zij begon met springen, waarschijnlijk op zoek naar zeehonden in het ijs. Daarna rolde ie wat rond, en plotseling zag ie dat twee vogels verderop aan het eten waren. Dus wat deed onze luie nieuwe vriend...tuurlijk! De beer joeg de vogels weg en begon aan zijn maaltje...hahaha, wat een held! We besloten dat we hem genoeg gestort hadden en reden met een gelukzalig gevoel naar huis. Richting de zon, wat het voordeel is om via Adventdalen terug te rijden! Heerlijk!
Ik heb een ijsbeer gezien! Waaaaah! :D :D :D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten