Jansonhaugen

Marta had van Nial gehoord dat er een kleine cabin in Jansondalen was, vrij om te gebruiken. Het originele plan was om te gaan tenten, maar we hadden daar somehow niet zo heel veel zin in. Dus, in plaats van de tent, een cabin! De dag ervoor hebben we Elisabeth's gasfornuis getest, en het werkte vlekkeloos! De tocht begon hilarisch met twee scooters, drie personen, drie paar skies en poles, tassen vol met slaapzakken, eten, cake en natuurlijk ijs! Wonder boven wonder, paste alles! Doordat ik niets kon zien achterop de scooter, werd ik...autoziek...niet te geloven...hahaha. Aangekomen bij de grens van scootervrije zone pakten we de scooters goed in en gingen op pad. Een zeer kort tochtje, en uber relaxed in de (ja, alweer :) ) warme zon. Daar moesten we natuurlijk goed van genieten! En toen...toen de cabin! Super schattig! Ik bedoel, we wisten dat het klein was, maar dit sloeg werkelijk alles! Zo klein, en zo knus! Het paste allemaal precies, een plekje om te slapen, een plekje om te koken en dan een heel klein beetje ruimte om de deur te openen :) Voordat we naar binnen konden, moesten we eerst de deur van sneeuw ontdoen en de boel schoonvegen. Er was al een tijdje niemand geweest :) Doordat het zo klein was, was het binnen no time warm en koud. Na een heerlijke, hoe kan het ook anders, pasta carbonnara, cake en ijs was het dan ook snel tijd om in de slaapzak te kruipen :) Helaas was Elisabeth een beetje koud. Daar moeten we nog wat op verzinnen voor de volgende keer.
De terugweg was raar genoeg, ontzettend cool! Ik vond het zeer geslaagd. Ik bedoel, we konden n i e t s zien, het was een complete witte bedoeling. Nu was de route erg makkelijk, dus het was geen probleem. En ik had mijn fijne wind dichte buitenlaag...ik voelde mee super behagelijk. Gewoon, ene voetje voor het andere voetje en gaan :) De scooters vonden we ook nog en de terugreis naar huis verliep...l a n g z a a m. Mijn hemel, dit keer mocht Marta de skies vasthouden en ik reed. Ontzettend langzaam. Ik ging slingerend door Adventdalen (en dat is een bekende route), omdat ik niento kon zien. Echt helemaal niets. Maar ook dit ging goed en we kwamen thuis hongerig aan! :) Super coole trip! :D Wat een bofkont ben ik toch :)