Zo, geinstalleerd :) Internet doet het, en bijna al mijn kleding en spullen zijn opgeruimd. 1 januari was ik nog in Tiel met een traditioneel oud en nieuw. Als vanouds met pap, mam en Cynthia gezellig oliebollen en appelbeignets eten. Na 0.00 uur ben ik vrij snel mijn bed ingedoken want ik was uitgeteld. De 31e (de ochtend na het etentje) had ik een klein ongelukje...flauwgevallen...met als resultaat nu een gehechte kin, een zeer oor, een stukje tand en kies minder en een beurs gezicht. Je verzint het niet, maar precies 1 dag voor vertrek...KEBAB. Maar dat mocht de pret niet drukken, 1 januari vertrokken we vroeg in de middag met die goeie ouwe Renault Megane richting Schiphol. Uiteraard waren we lekker vroeg aanwezig en het inchecken ging voorspoedig. 33,6 kg schoon aan de haak en met dank aan de aardige steward kostte dit slechts 66 eurootjes extra. Al snel kwamen Maartje en Andreas tevoorschijn, rechtstreeks u
it R'dam. Die kon ik toen nog een verlaat huwelijkscadeautje geven (wat ik tentijde van de bruiloft natuurlijk kwijt was (synoniem voor: verdwenen ergens achter al mijn spullen). Spoedig daarna kwamen ook Luuk, Kirsten, Julia, Elishevah, Mirek, Mirjam, Maarten,Sylvia en Rick. Ja, en toen moest er 'doei' gezegd worden. Toch wat tranen gelaten, ondanks dat ik iedereen over een half jaar alweer zie! Of zoals Luuk het zei: "Tot zo". Daar houden we het dan maar op. De vlucht van A'dam naar Copenhagen verliep spoedig en was slechts een uurtje vliegen. Op de luchthaven van Copenhagen vertrok het hele tream van de Deense landmacht, dus toen zag ik gedurende het eerste uur veel dezelfde geklede mannetjes, inclusief kort geschoren koppies die elkaar allemaal leken te zoeken. Daarna (want in totaal moest ik me 4 uur vermaken) ben ik eindelijk weer gaan lezen in 'One hundred years of solitude' (die ik vorige zomer op aanraden van Aafke in Mexico heb gekocht) en heb veels te veel snoepies gegeten (die ik van Cynt had gekregen voor onderweg). Na Copenhagen kwam ik aan op Oslo Airport. Schitterend mooi vliegveld waar ik de nacht ging doorbrengen. Gelukkig deden meer mensen dat, dus ik was niet geheel alleen.. aangezien ik eerst een paar rondjes over het vliegveld had gelopen, waren alle relaxte banken al bezet, but no worries, want ik had een trolley, een laptop slot, 4 tassen en een 
boek + sjaal. Kortom: een heerlijk bed waar ik toch nog wat uurtjes op heb kunnen slapen. Steeds heel kort om dan steeds in de meest bizarre houding wakker te worden met slapende benen en een stijve nek. Check: de bagage is compleet een oogjes toe :). De vlucht naar Longyaerbyen verliep primo, we vlogen via Tromso, dus daar hadden we een schitterend uitzicht over de bergen. En vanaf toen, rond een uur of 1 werd het donker...om voorlopig niet meer licht te worden. Op Oslo Airport vroeg de aardige SAS grondsteward wat ik op Schiphol betaalde en liet me nog minder betalen. En ik heb nu een digitale fingerprint. Hoe handig, 'Yes, you don't need your ticket, your ID, or whatsoever.' In het vliegtuig raakte ik aan de praat met een Noorse bioloog, een Amerikaanse geoloog en een Deense natuurkundige. Allemaal leuke, gezellige mensen. Heden was hier vorig semester ook en is nu verslaafd aan Spitsbergen. Tijdens de Friday Ring (er is hier ook een Donderdorst!) werd duidelijk dat meer mensen hier last van hebben, dus er zijn hier vrij veel mensen die al een eerder semester gedaan hebben. Tussen aankomst en de borrel, hebben we met de mensen van brakke 9 en brakke 4 boodschappen gedaan en spaghetti gegeten. Aan het einde van de dag hadden we dus al 4x3 km door de vrieskoud gelopen, van Nybyen naar Longyearbyen en terug. Bij het vliegveld werden we trouwens supergoed opgevangen door door UNIS en met de bus naar Nybyen gebracht. Het was die dag -22 graden en met verschillende lagen kleren aan, was het allemaal best te doen. Totdat de oldies vertelde: 'The temperature is really low, but it fee
ls actually pretty warm, because there's no wind'. Aha, dus dat wordt nog wat :). En het is hier dus donker, heel donker. Na de eerste nacht werd ik wakker, ik deed mijn gordijn open...huh? Keek op mijn horloge...10 uur...huh? Duurde even een minuutje voordat ik doorhad dat het niet licht zou worden. Maar het is minder erg als dat ik dacht. Ik denk dat ik me er toch op ingesteld heb. En wat ook meehelpt, de lichten gaan nooit uit. Daarom hebben de mensen die hier al langer zijn ook totaal geen dagritme meer. Ook het noorderlicht heb ik al gezien! Woow, dat is zo mooi! Het was een beetje flauwtjes, omdat we in de onderkant van de cyclus zitten, maar toch heel mooi. Groen en wit en 
paars licht in de lucht, heel bizar. Ik heb een kwartier naar boven gekeken totdat het weg was.
it R'dam. Die kon ik toen nog een verlaat huwelijkscadeautje geven (wat ik tentijde van de bruiloft natuurlijk kwijt was (synoniem voor: verdwenen ergens achter al mijn spullen). Spoedig daarna kwamen ook Luuk, Kirsten, Julia, Elishevah, Mirek, Mirjam, Maarten,Sylvia en Rick. Ja, en toen moest er 'doei' gezegd worden. Toch wat tranen gelaten, ondanks dat ik iedereen over een half jaar alweer zie! Of zoals Luuk het zei: "Tot zo". Daar houden we het dan maar op. De vlucht van A'dam naar Copenhagen verliep spoedig en was slechts een uurtje vliegen. Op de luchthaven van Copenhagen vertrok het hele tream van de Deense landmacht, dus toen zag ik gedurende het eerste uur veel dezelfde geklede mannetjes, inclusief kort geschoren koppies die elkaar allemaal leken te zoeken. Daarna (want in totaal moest ik me 4 uur vermaken) ben ik eindelijk weer gaan lezen in 'One hundred years of solitude' (die ik vorige zomer op aanraden van Aafke in Mexico heb gekocht) en heb veels te veel snoepies gegeten (die ik van Cynt had gekregen voor onderweg). Na Copenhagen kwam ik aan op Oslo Airport. Schitterend mooi vliegveld waar ik de nacht ging doorbrengen. Gelukkig deden meer mensen dat, dus ik was niet geheel alleen.. aangezien ik eerst een paar rondjes over het vliegveld had gelopen, waren alle relaxte banken al bezet, but no worries, want ik had een trolley, een laptop slot, 4 tassen en een 
boek + sjaal. Kortom: een heerlijk bed waar ik toch nog wat uurtjes op heb kunnen slapen. Steeds heel kort om dan steeds in de meest bizarre houding wakker te worden met slapende benen en een stijve nek. Check: de bagage is compleet een oogjes toe :). De vlucht naar Longyaerbyen verliep primo, we vlogen via Tromso, dus daar hadden we een schitterend uitzicht over de bergen. En vanaf toen, rond een uur of 1 werd het donker...om voorlopig niet meer licht te worden. Op Oslo Airport vroeg de aardige SAS grondsteward wat ik op Schiphol betaalde en liet me nog minder betalen. En ik heb nu een digitale fingerprint. Hoe handig, 'Yes, you don't need your ticket, your ID, or whatsoever.' In het vliegtuig raakte ik aan de praat met een Noorse bioloog, een Amerikaanse geoloog en een Deense natuurkundige. Allemaal leuke, gezellige mensen. Heden was hier vorig semester ook en is nu verslaafd aan Spitsbergen. Tijdens de Friday Ring (er is hier ook een Donderdorst!) werd duidelijk dat meer mensen hier last van hebben, dus er zijn hier vrij veel mensen die al een eerder semester gedaan hebben. Tussen aankomst en de borrel, hebben we met de mensen van brakke 9 en brakke 4 boodschappen gedaan en spaghetti gegeten. Aan het einde van de dag hadden we dus al 4x3 km door de vrieskoud gelopen, van Nybyen naar Longyearbyen en terug. Bij het vliegveld werden we trouwens supergoed opgevangen door door UNIS en met de bus naar Nybyen gebracht. Het was die dag -22 graden en met verschillende lagen kleren aan, was het allemaal best te doen. Totdat de oldies vertelde: 'The temperature is really low, but it fee
ls actually pretty warm, because there's no wind'. Aha, dus dat wordt nog wat :). En het is hier dus donker, heel donker. Na de eerste nacht werd ik wakker, ik deed mijn gordijn open...huh? Keek op mijn horloge...10 uur...huh? Duurde even een minuutje voordat ik doorhad dat het niet licht zou worden. Maar het is minder erg als dat ik dacht. Ik denk dat ik me er toch op ingesteld heb. En wat ook meehelpt, de lichten gaan nooit uit. Daarom hebben de mensen die hier al langer zijn ook totaal geen dagritme meer. Ook het noorderlicht heb ik al gezien! Woow, dat is zo mooi! Het was een beetje flauwtjes, omdat we in de onderkant van de cyclus zitten, maar toch heel mooi. Groen en wit en 
paars licht in de lucht, heel bizar. Ik heb een kwartier naar boven gekeken totdat het weg was.Om hier uberhaupt op Spitsbergen te komen, zijn er veel voorbereidingen geweest. Pa en ma hebben me daar super goed bij bijgestaan, en zelfs soms alles overgenomen! Supertof!
Links is de ingang van de COOP supermarkt te zien. Het papiertje zegt dat je hier niet naar binnen mag een rifle. Goed om te weten en een fijn idee :).
3 opmerkingen:
Cool Jen!
KLinkt goed allemaal :) Veel plezier nog! tot gauw ;) XX noukie
ey dochter, wat een ontzettend leuk eerste blog en heel lang, en wat goed dat je nu al het noorderlicht hebt gezien, nou dan kun je wel weer naar huis toekomen, he!!!!!
Alle gekheid op een stokje, het klinkt allemaal wel heel goed hoor, en leuk dat je in het vliegtuig al die mensen al hebt gesproken, zeg. En je kamer is die nu nog een beetje netjes, haha.
Ik ben beniewd hoe je eerste dag gaat morgen op de uni. En ja aan de donkerte moet je wel even wennen natuurlijk, en de kou, bbrrr.
nou tot de volgende blog, :) xxxxxxxxxxxxxx mama xxxxxxxxxxxx
ey, daar ben ik weer even, ik heb nu een eigen account en waar hierboven ron staat moet dus inge staan, doei, kus mam
Een reactie posten